Στην όχθη της καρδιάς

Συγγραφέας: Βαγγέλης Λαδόπουλος

Κατηγορία: Διηγήματα

Μέγεθος: 14Χ20,5

Σελίδες: 138

Έτος έκδοσης: 2024

ISBN:978-618-87030-2-5

Πρόλογος του συγγραφέα

Κάθε βιβλίο και μια ελπίδα. Ένα όνειρο που φανερώνει τα σημάδια του. Ευκαιρία για όσους θέλουν  να ανακαλύψουν πινελιές της ζωή τους. Αντιθέσεις, συμπτώσεις, αγωνίες βασανίζουν τον κόσμο των αισθήσεων.

Θέλω να εκφράσω συναισθήματα που κουβαλάω μέσα σου, να μιλήσω για την εποχή μου, να παλέψω με τους δαίμονές μου και ευτυχώς σ΄ αυτό το μονοπάτι το τραχύ, έχω συνοδοιπόρο τη γραφή. Ζωοδότης μαστός, φίλη, ερωμένη, αδελφή μου συμπαραστέκεται. Σκέψεις, μπερδεμένες καταστάσεις, γεγονότα παίρνουν μορφή ηρώων και με ελευθερώνουν. Ελαφραίνουν την καρδιά μου. Και όταν αφήνω κάτω το μολύβι χαμογελάω. Χαμογελάω από αγαλλίαση, από ευχαρίστηση που καημοί, πόνοι και χαρές βρήκαν καταφύγιο στο λόγο. Καρβέλια της μοίρας πασπαλισμένα με μέλι, ζάχαρη, κανέλα.

Στην όχθη της καρδιάς μου φώλιαζαν για καιρό οι έγνοιες αυτές. Ανάγκη για να ισορροπήσω, να μιλήσω, να εκφραστώ, να μοιραστώ, να χαμογελάσω ζητώντας τη λύτρωση. Μυθοπλασία, φαντασία, υπαρκτά πρόσωπα συνθέτουν τις ιστορίες μου. Αέρας που φυσά ξεδιάντροπα  και αρωματίζει την ατμόσφαιρα.

Ευελπιστώ να έρθετε κι εσείς μαζί μου στο μαγικό κόσμο των λέξεων και να μοιραστούμε έστω και για λίγο τις ανάσες μας, να βηματίσουμε παρέα. Να ταξιδέψουμε στον κόσμο χωρίς σκιές και τότε ο ουρανός θα πάρει το γαλάζιο χρώμα του.

Βαγγέλης Λαδόπουλος

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

… Έβλεπε τον εαυτό του γέροντα και να κάνει προσπάθειες να κοιτάξει τη ζωή που έζησε. Να κάνει έναν απολογισμό. Όχι, όχι, δεν έφταιγαν τα χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του. Αυτά μπορούσε να τα κουμαντάρει. Το βάρος του οφείλονταν στους συμβιβασμούς που έκανε στη ζωή του. Στα όχι που δεν είπε  και πίστεψε πως ξεγέλασε τη ζωή! Σιώπησε…

Τώρα, στο αγκυροβόλι της ζωής, πήρε στα χέρια του ένα λευκό χαρτί, σαν την παιδική του ψυχή και προσπάθησε να απαριθμήσει τους συμβιβασμούς που έκανε με ανθρώπους, με φίλους, καταστάσεις, γεγονότα, με τον εαυτό του, τις αρχές του, τα όνειρά του. Πέταξε η σκέψη του, πουλί λαβωμένο με γέρικη ματιά. Έπιασε στο ροζιασμένο χέρι του το μολύβι, το έσφιξε  και δάκρυα πότισαν το χαρτί. Έτσι, έμεινε ασάλευτος  ώρα πολλή, άφησε ελεύθερο τον εαυτό του και αντί να γράψει τους συμβιβασμούς της ζωής του, μέτρησε τα δάκρυα που είχαν βρέξει το χαρτί!